over Solo

Ik ben weer veilig teruggekomen in Malang, maar zal mijn bevelenissen over Solo nog beschrijven. Ik heb ik Solo echt een hele te gekke tijd gehad, en sommige dingen zijn te mooi, te raar om te beschrijven! Ik zal mijn best doen!
Op vrijdag kwam ik rond 5 uur in Solo aan. Daar ontmoette ik Nonnie, haar moeder en Agung. Nonnie is een heel lief meisje, maar ze kan slecht praten en bijna niet met mij communiceren. Als ze praat, praat ze plat javaans en kan ik haar niet verstaan. Ik merkte dat het werkte als ik vragen stelde waarop ze met ja of nee kon antwoorden. Zo begrepen we elkaar redelijk. Ze was erg blij dat ik er was, evenals haar moeder. Agung was ook erg blij dat ik er was, hij heeft erg veel plannen voor LKS en is vastberaden om naar Nederland te komen. Helaas weet ik dat dit erg moeiljk is, maar goed, ik wil hem wel helpen. Maar niet voor dit jaar. Ik hoop dat het lukt om volgende jaar de hele groep (dansers en wajangspelers) naar Nederland te halen! Maar goed, het eerste wat ons te doen stond was de beste tekening uitzoeken! Pim en ik hadden een voorselectie gemaakt en ik had de 6 besten meegenomen naar Solo. We waren er gauw uit! De voglende dag zou alles geregeld worden!
's Avonds gingen Agung en ik even naar het kantoor. Daar ontmoette ik een collega die erg aardig was! Na een korte kennismaking liepen we weer verder. Agung zag dat er een voorstelling Wayang Gong was, of ik daar naartoe wou? Ja natuurlijk, erg grappig met allerlei dansen dat een oud Javaans verhaal vertelt! Ik merkte dat ik erg moe was, dus heb ik niet echt opgelet. Ik was ook blij dat we naar huis konden. Daar aangekomen was er van slapen geen sprake. Ik moest nog diverse dvd's kijken met dansen ed. Ik geloof dat ik om half 2 in slaap ben gevallen. Ik werd wakker toen ik ingestopt werd. De voglende morgen was Nonnie om 6 uur al op en stond vrolijk te zingen onder de douche (mandien) Tja, dat was een kort nachtje!
Zaterdagochtend kwam Hisyam, de vormgever! Hij zou van de beste tekening een bewerking maken die op een T-shirt zou komen! Na een hoop t-shits gevoeld te hebben op kwaliteit, allerlei plaatjes bekeken en tot overmaat van ramp ook nog een discussie over kleur en prijs. Toen de kogel door de kerk was, moest ik gaan pinnen om een voorschot te betalen. Tja en daar had ik minder geluk! De automaat deed al een beetje vreemd en alles duurde lang. Toen mijn geld eruit kwam viel de hele automaat uit! Met mijn PAS er nog in. Balen! De automaat starte weer op maar mijn kwam er niet meer uit! Gelukkig was Hisyam bij me en belde met de informatieservice, die raadden aan om te blokkeren en naar de bank te gaan. Helaas zijn de banken op zaterdag en zondag dicht! En toen.. Er stond een bewaker voor die ons een formulier gaf om op in te vullen wat er aan de hand was. hij zou dat dan aan de bank geven. Hisyam heeft alles voor mij ingevuld en ik hoefde alleen maar mijn handtekening te zetten. Het enige wat ik kon doen was wachten tot het maandag zou worden!
Omdat ik geen cadeau voor nonnie had meegenomen besloot ik haar mee te nemen ergens naar toe, zij mocht kiezen. Ze wilde graag ergens kip gaan eten. Natuurlijk moest haar moeder ook mee. Ja en toen wilde Agung ook mee. Vooruit dan maar. In het winkelcetrum besefte ik dat ik door het verlies van mijn pas niet veel geld meer had. Dus at ik zelf maar geen kip met rijst en cola. De rest at er op los. Ik was erg blij dat Nonnie erg van genoot. Helaas vonden haar moeder en Agung het niet eens lekker! Tja, zonde van mijn geld!
Thuis aangekomen was ik toch wel een beetje treurig om de pas, een hoop gedoe! Maar Agung nam me mee om ergens koffie te drinken. (wat ik overigens ook moest betalen!) Hij vrolijke me weer op mijn zijn honderden ideeen over LKS.
Om 5 uur gingen we naar de stad om Besur te ontmoeten. Midden in de stad, in een kampong, achter een garagedeur was hun studio. Een stoffige garage... Daarachter lag een prachtig gebouw, het leek wel een tempel! Besur is een imposante man met veel en lang haar! Ze gaven me een rondleiding door het complex, prachtige planten en bloemen groeiden er. Het voelde of we ergens ver weg waren. Toen ging Besur in een soort stoepa, een soort grot. Verlicht met kaarsen, het leek heel mysterieus. Ook ik mocht binnenkomen. Daar begon hij met oefenen. Hij maakt geluiden als een digeridoo, een laag brommend geluid. Na een tijdje begon hij erbij te bewegen en soms leek het alsof hij in een beest veranderde. Ook zijn geluiden klonken dierlijk. Ik dacht dat ik zweefde in de grot, zo imposant! Het was een heel bijzondere ervaring! Ik zal de foto's laten zien!
Na deze ervaring zweefde ik de stad in! We gingen naar een pasar, waar allerlei spullen werden verkocht. Deze markt was heel schamel verlicht, waardoor ook dit heel speciaal leek. Hele oude vrouwtjes zaten in een halve cirkel allemaal bloemblaadjes te verkopen. Het zag er zo mooi uit, zo kwetsbaar, dat ik er geen foto van wilde maken. Dat zou de betoverende uitstraling verbreken! Wel kocht ik een bananeblad vol rozeblaadjes, jasmijnknopjes en nog iets. Het rook heerlijk!
Toen we laat over straat liepen hadden we erge dorst. Bij een stalletje dronken we lemon ice tea! Dat is hete thee met een schijfje citroen en grote stukken ijs! Heerlijk! Toen we om 10 uur thuis kwamen had ik heeeeel veel honger. Gelukkig was er nog mie goreng! Ook vergiste ik mij weer, ik wilde gaan slapen, maar daar was het nog geen tijd voor. We moesten een film kijken. Indonesische film, waar ik geen woord van verstond en ook niet veel meer van zag toen mijn ogen dichtvielen!

Deel 1 van verhaal solo: volgende deel in nieuw verhaal. PS de foto's van de tentoonstelling een tijd geleden worden verwijderd, die nemen veel ruimte in beslag!