Nieuwe belevenissen

Hallo allemaal,
ik heb weer het een en ander beleefd. Laat ik beginnen bij woensdag, toen werd Clerence een maand en was er een kleine slamatan voor haar. Het is de gewoonte om dan een plukje haar af te knippen. En er werden heel veel foto's gemaakt. De slamatan werd gehouden 's avonds laat, omdat ze op mij hebben gewacht. We hebben gegeten, erg veel, dat hoort zo.
Donderdag was ik op Indriyasana, waar in de tk druk geoefend werd voor de bijeenkomst van vandaag. De kinderen moesten een soort ochtendgymnastiekdansje doen op muziek. Het oefenen was al een groot feest, waarbij alle stoelen aan de kant waren geschoven en de kinderen op de grond mochten zitten! En ik mocht weer een verhaal voorlezen. Ik ben erachter gekomen dat dat erg moeilijk ik in een taal die je niet eigen is, je kunt namelijk moeilijk inschatten waar je de overdreven intonatie moet doen! Maar samen met Bu Erna lukt het allemaal wel!
's Middags heb ik lekker helemaal niks gedaan en heerlijk uitgerust.
Gister moest ik al op tijd mijn bed uit, Yusak zou me om 7 uur ophalen met een auto met alle anderen van de kerk. Maar dat ging niet door, we moesten met de anbgkot, want we gingen naar een bijeenkomst van verschillende kerken in Batu! Al met al hebben we 3 angkots moeten nemen voor we in Batu waren, maar met ons 5en hebben we ons prima vermaakt. Erg veel lol gehad. Toen we in Batu aankwamen waren ze al lang begonnen, maar we konden zo meedoen. Zingen en springen en erg vrolijk zijn, en dat in de kerk. OOk waren er 2 preken, waaronder ik een beetje uitgerust heb en we hadden 's middags een soort speurtocht met opdrachten. Ook dat was super, alleen was het wandelen in Batu wel zwaar door de bergachtige omgeving. En ik had er het minst moeilijk mee, de indonesiers zijn wat dat betreft echt niks gewend! Maar de spelletjes waren ook erg leuk en we hebben veel gelachen! Zie de foto's! 's Avonds om 6.30 uur was het afgelopen en toen was ik het eerlijk gezegd ook wel zat. Ik heb vaak als ik moe word dat ik het indonesisch niet meer kan verstaan. En gister dus ook, dus tja.. We hebben nog even een sotoootje gegeten en toen weer met de angkot terug! We hadden veel geluk met een erg vriendelijke chauffeur die ons rechtstreeks naar Sukun wou brengen. Dat scheelde ons veel tijd en ook nog eens 1000 Rp (E 0,08 ) de man! Om acht uur was ik weer thuis en uitgeput. Ik sliep om half negen!
Vanochtend moest ik er weer erg vroeg uit, om 5 uur. Want vandaag was de bijeenkomst van alle tk-kinderen in het stadion van Arema, de beste voetbalclub van Indonesie! De kinderen hadden allemaal speciale pakjes aan en waren helemaal uitgedost! Het spectakel op zich was een verhaal apart! Ik merkte nog eens weer hoe de echt indonesiers zijn. Duwen en trekken en asociaal. Mensen willen de hele tijd de beste plekjes en daarvoor duwen ze anderen gewoon aan de kant. Voor de kinderen hadden ze op het veld tenten opgezet, zodat ze in de schaduw konden staan. En ouders mochten niet op het veld. Na een uurtje stonden de ouders in de schaduw in de tenten en de kinderen stonden in de brandende zon. Ze moesten ongeveer 2 uur wachten voordat er iets gebeurde, dus ze waren het al zat voor het begon! Maar hun dansje was erg leuk, al heb ik er niets van gezien, omdat er allemaal mensen voor stonden. Tja, en toen moesten al die mensen weer uit het stadion.. Dus een geduw van jewelste.. En mensen kunnen niet even wachten, ze moeten er direct uit. Echt een toestand! Voor mij geen tweede keer in dat stadion! Al had ik graag nog een keer naar een voetbalwedstrijd van Arema gewild, maar dat schijnt nog erger te zijn!
Morgen hebben we weer een bijeenkomst met Suvonokinderen om alles voor de site in orde te krijgen, en weer iets leuks met de kinderen! Dinsdag heb ik een schoolreisje met mijn klasje, naar een soort pretparkje in Malang! Waar ik moet gaan zwemmen met de kinderen!!!
Ik houd jullie op de hoogte, liefs Laura