Feest

Hallo allemaal, aan de ver uit elkaarliggende berichten begrijpen jullie vast dat ik het erg druk heb. En als ik even tijd heb zit het weer soms flink tegen, of de stroom valt uit..

Maar laat ik beginnen bij zondag. Zondag zijn we met het hele stel kinderen naar KFC geweest. De kinderen waren daar nog nooit eerder geweest. Het hele feest werd mogelijk gemaakt door onze sponsors, Maudy en Ded en Oos! De kinderen hebben zo enorm genoten, ze waren er sprakeloos van. We hebben ze eerst laten tekenen voor de wedsrijd. Echt bijzonder hoe serieus ze daar allemaal aan mee deden. En geen kind dat zeurde of iets anders wou dan de rest, nee meer dan een half uur hebben ze zitten tekenen. Jeroen en ik hebben megaveel foto's gemaakt. Ook Yusak was mee en die heeft mij ook op de foto gezet. Leuk, dan kunnen jullie zien dat ik er ook bij was! Maar na bijna een uur waren de kinderen klaar met kleuren. Toen konden ze in de speelhoek, met een trapoline en grote glijbaan met slurf! En "tante"(ik dus) moest ook mee, eigenlijk is het niet voor grote mensen, maar ja, ik ook maar mee. lekker springen met de kids! In de slurf durfde ik niet hoor... Maar erg leuk! En toen kwam het eten, een bolletje rijst, een stukje kip en een cola'tje! Wat hebben ze gesmuld, alsof ze een week geen eten hebben gehad! Zelfs Difa, die bijna niks eet, heeft om extra rijst gevraagd en heeft haar vingers erbij afgelikt! Heerlijk om te zien dat die kinderen zo genoten. Terug gingen we met 2 auto's en ik zat bij Paul in de auto, in de Herbie, samen met een paar kinderen. Ook het autoritje vonden ze geweldig. Paul had zijn bluesmuziek hard gezet en de kinderen hebben meegespeeld, (alsof dan wel) maar hebben gelachen en lol gemaakt! Eindelijk thuis waren ze uitgeput, maar daar doe je het ook allemaal voor! Een geweldige middag!

's Avonds hadden we ook grote plannen, want Jeroen had met de zangeres van de band bij Hugo's afgesproken in een "bar" waar ze zondagavond moesten spelen. Toen we daar kwamen zagen we direct dat het een aparte tent was. Heel donker en hip! Met veel te veel personeel, zo erg dat als je naar de kaart keek, er al 3 bedienden om je heen stonden. Heel vervelend.
Ook Hennie kwam ons daar vergezellen. (die was al 3 dagen losgeslagen, had eerst met een "oude" vriendin geslapen, de dag erna met 6 meiden van mijn leeftijd naar huis gegaan en een wilde nacht gehad) en tot slot na nog geen uur met een meisje, jonger dan ik naar huis (hotel)ging! Ongelofelijk, maar dat kan hier allemaal. Zoals ze zelf al zeggen, alles is te koop! Maar goed, toen Hennie weg was, en Jeroen en ik er dus nog samen waren, kwam de vriendin van het meisje dat met Hennie mee ging nog even met mij kletsen en ze wilde mijn telefoonummer en wilde contact met mij. Jeroen keek ze niet naar om, terwijl Jeroen wel belangstelling had. Ik kreeg 3 zoenen (heel gewaagd voor hier) en dat was het. Even later kwamen er allemaal mannen bij mij, die belangstelling toonden, maar niet voor mij, maar voor Jeroen! Een beetje laat, maar het kwartje viel. Het was gewoon een homotent! Maar dat mag hier niet, dus doen ze het stiekum in het donker! Niet echt een succes maar een hele belevenis!

Maandagochtend werd ik (na vier uur slaap) m'n bed uitgetrommeld, ik moest naar Al fatah, het moslimschooltje. Met een beetje hoofdpijn stapte ik in de becak en kwam op school aan. Daar viel het me erg zwaar maar was ik ook totaal overvallen. De kinderen kennen geen discipine en geen respect. Ze schoppen elkaar, gooien elkaar met stoel en al op de grond, luisteren niet naar elkaar en de juf lacht erom! Ook de juf nemen ze absoluut niet serieus, als het even kan proberen ze haar hoofddoel af te trekken! Niet normaal, voor Nederlandse begrippen. En daar zat ik dan, hoofdpijn (door weinig slaap en door gillende en schreeuwende kinderen) ik kon er weinig aan veranderen. Toch moesten ze van mij stil zijn als ik iets vertelde en mochten ze niet aan me komen. Een begin misschien.. Ik ben benieuwd of ik daar iets kan bereiken. Ik ga het volgende week nog een keer proberen, maar als het nog net zo erg is wil ik er niet te veel energie in steken. Er zijn genoeg leuke dingen te doen, die wel voldoening opleveren.

Zo heeft Pim contact gehad met Agung, die in de LKS stichting zit. Hij is kunstenaar en muziekant en wil graag dat ik in Solo kom. Ook om daar Nonnie te bezoeken! Er zijn daar veel leuke dingen te doen, die heel nuttig zijn voor de culturele uitwisseling met Nederland. Ik heb ontzettend veel zin om daar naartoe te gaan. Ook ga ik dan onderweg Difa en haar ouders opzoeken in Kediri. Al met al ook wel een spannende reis!

Verder zal ik jullie nog even vertellen over het strandbezoek van gister. We zijn om 5 uur 's morgens vertrokken naar de zuidkust. Over een weg waar gaten inzitten, van wel 20 cm diep. Best wel een spannende rit. Hier komen nooit touristen omdat de weg daar niet geschikt voor is. Eenmaal ver buten Malang is het zo mooi! Prachtige sawa's, met terassen! Het echte Indonesie en de prachtige natuur, met mooie vogels en vlinders! Na 2 uur waren we op het strand, daar zijn we eerst gaan lopen en hebben we schelpen gezocht. Ook ligt er veel aangespoeld koraal, in alle kleuren. De branding ligt ver in zee, met golven van wel 3 meter hoog. Na de branding is ongeveer 200 meter rustig water, waar je kunt dobberen. Echt zwemmen is niet mogelijk omdat de stroming vrij sterk is. Maar heerlijk verkoelend, blauw helder water, waardoor je de prachtige stenen op de bodem kunt zien! Jullie krijgen de foto's nog te zien! (Helaas heb ik de camera nu niet bij me, de memorycard is vol en mijn USB stick ook, dus moet eerst dure aankopen doen!) Na 2 uurtje genieten werd het heel warm en drukkend. Toen zijn we nog wat gaan drinken en we hadden zelf ontbijt mee! Heerlijk, even eruit en genieten!!

Voordat ik in het internetcafe kwam net, was ik bij Bhakti Luhur. Daar heb ik van 8 tot 11 bij de gehandicapten gezeten. Er zit van alles, kinderen met hersenbeschadiging, spanstische kinderen, syndroom van down, waterhoofden, echt van alles. (klinkt wel erg he?) Maar daar kwam ik erachter dat ze veel te weinig begeleiding hebben voor die groep kinderen (jongeren van 10-20 jaar) er is een vaste juf en af en toe helpen de jonge zusters om op een kind te passen, die niet 5 minuten alleen zitten kan! Ik zat naast een jongen, die een afwijking heeft aan zijn kleine hersenen, waardoor zijn motoriek niet in orde is. Ook kan hij niet praten, maar hij is best slim. Hij maakt allerlei sommen, tot breuken en staartdelingen aan toe, foutloos! dus ik heb 2 keer met hem zijn schriften doorgenomen, allemaal 100% (is bij ons een 10) En hij was zo trots. Echt heel mooi hoe je zo'n jongen blij kunt maken. Later zat ik naast een meisje in een rolstoel, wat ze had weet ik niet, maar ze leek me een jaar of 15. Het enige wat ze heeft gedaan was me een half uur lang blokjes geven, die ik dan terug legde op haar tafel. Dat een half uur lang, maar ze had zo'n lol. Ze kon ook niet praten, maar gierde het uit van het lachen! Verder zaten er nog andere kinderen (14-20 jaar) uren achter elkaar met blokjes te spelen. Een meisje met het syndroom van Down, zit de hele dagen te borduren, een ander meisje zit draadjes uit elkaar te pluizen. Ik ben erg blij dat ik ze een ochtend in de week iets meer aandacht kan geven, omdat ze echt te weinig aandacht krijgen. Ik moet nog uitzoeken of het geldgebrek is, of dat ze gewoon te weinig personeel hebben...
Om 11 elf uur moest ik computerles geven. Aan ongeveer 20 jongeren. Sommige hebben geen handen (tot de ellebogen) sommige zijn maar halve mensen (hebben geen benen en zitten in een rolstoel permanent)en je hebt veel andere beperkingen. Toch vinden ze computers ontzettend interessant. Sommige zijn er dan ook erg handig mee. Een meisje kan met haar ellebogen typen, best knap om de goede letters aan te tikken. Een hele bijzondere ervaring!

Zoals ik al eerder zei: de foto's komen later!