poesje toch...

Hallo allemaal,
toen ik gister thuis kwam uit het internetcafe was er iets mis met Kees, onze poes, die de meeste van zijn 9 levens al heeft verspeeld. Na de 2e keer ziek zijn ging het echt beter met hem. Hij verdedigde zijn terrein weer, rende weer rond en zag er weer gezond uit. Gister lag hij echter op een matje voor de deur en kwam niet meer overeind. Pim heeft hem in een doosje gelegd, waar hij vervolgens niet meer uit kwam. Pipiet zei dat hij misschien werd geroepen, iets wat ze hier op Java geloven. Een andere poes, die steeds bij ons om het huis liep was de vorige dag aangereden en doodgegaan. Misschien dat hij dus werd geroepen door die poes, tja wie weet... Pipiet en ik zijn gisteravond nog op zoek gegaan naar onze dierenarts, maar helaas was hij niet thuis. Hij zou vanochtend vroeg komen. We hoopten dat hij dat nog zou halen..
Vanochtend is de dierenarts geweest en heeft Kees weer een spuitje gegeven, maar waarvoor? Als je het hem vraagt weet hij het zelf ook niet. Ook weet hij niet wat Kees heeft. Je kunt dus net zo goed de bakker of de slager vragen, want zelfs een dierenarts heeft er geen verstand van. We hopen maar dat hij gauw weer beter is en dat hij nog een paar kattelevens over heeft!
Ook Lana zat een beetje in moeilijkheden. Die is naar Jakarta gegaan omdat zijn vrouw daar woont, zij studeert nog. Lana zou wat zaakjes regelen voor Pim. Helaas is het in Jakarta weer noodweer geweest! Wervelwinden hebben veel schade aangericht en slachtoffers gemaakt. Gelukkig is met Lana alles goed. Het probleem nu is dat de hele stad bijna weer onder water staat. Maar Lana komt vandaag of morgen weer terug. Misschien met een bus, een soort illegaal reizen, op afspraak met de chauffeur of met een Hercules-vliegtuig van de luchtmacht. Dat is eigenlijk alleen voor mensen die bij de luchtmacht werken en hun families, maar ook daar wordt mee gesjoemeld. Dit is wel snel en goedkoop!
Als laatste zijn we vandaag weer bij Bhakti Luhur geweest en hebben we weer met de zusters gepraat. Pater Jansen, die de baas is daar was wederom niet aanwezig of niet aanspreekbaar. Met de zusters hebben we afgesproken dat ik vanaf woensdag elke woensdag daar naartoe ga om mee te lopen en als het kan mee te helpen. Op Bhakti Luhur zitten 3000 kinderen en jong volwassenen. Ze gaan naar school of leren er een vak, zoals naaien, zagen enz. Ook hebben ze een afdeling waar ze ergonomische dingen maken, zoals rolstoelen en prothesen. Verder zijn er veel specialisten op Bhakti Luhur, zoals oogartsen, logopedisten en specialisten op het gebied van gedragsstoornissen. Ik heb ontzettend veel zin om daar mee te gaan lopen! Ben benieuwd hoe ze daar werken en vooral hoe ze met de gehandicapte kinderen om gaan. We zullen het zien! (meer over Bhakti Luhur op www.soza.org/bhaktiluhuralgm.htm )
Tot gauw!