kelas nol kecil

Lieve allemaal,
toen ik gister thuis kwam hebben we sate gegeten! Hier had ik al een tijdje zin in, maar het kwam er niet van. Dus lekker sate, 20 stokjes en lontong! (kleefrijst in een bananeblad) Heerlijk, ik heb mijn vingers erbij opgegeten.
Maar na het eten ben ik maar naar bed gegaan, ik was zo ontzettend moe van die lange dag. (19.00 uur) Ik ben in slaap gevallen en werd om 6 uur wakker vanochtend, precies op tijd! Want, ik moest weer naar school vandaag! Eerst ontbeten en om 7 uur de deur uit. Met de becak naar school! Echt een geweldige ervaring, jammer dat er geen foto van is gemaakt, maar het zal vast nog veel vaker gebeuren.
Op school ben ik naar Erna gegaan, waar ik vandaag zou meelopen. Ze stond met de kindertjes voor de klas, om naar binnen te gaan. Dat gaat met een heel ritueel. Er is een kindje die de termen roept om te gaan staan in rijen, dan moeten ze hun hand op de schouder van degene voor hun leggen (net polonaise) en dan lopen ze netjes in de rij naar binnen. Daar blijven ze staan en groeten ze in koor de juf en mij ook! Dan mogen ze gaan zitten.
Eerst doen ze het ochtendgebed, dat die kleintjes bijna helemaal mee kunnen zeggen. Best lang! En dan wordt er gezongen, dat kunnen ze ook erg goed. Er werd een liedje gezongen dat zaterdag in de kerk ook werd gezongen. Aku tresno yesus (i love you jesus) en ik dus al een beetje kende. Ik moest ook meezingen. De juf heeft de tekst voor me opgeschreven en zingen maar. Om te bewijzen dat ik het echt kon moest ik in mijn eentje voor het bord zingen! Gelukkig ging het goed!
Daarna gingen we tellen, van een tot tien! In het indonesisch, engels, javaans en voor deze keer ook in het Nederlands! Dat vonden de kinderen prachtig. Ook moesten ze een voor een voor de klas komen en een cijfer schrijven voor het bord, en het hardop zeggen. Ook eventjes weer in het Nederlands!
Ze hebben nog wat gekleurd en de juf is echt zo goed met die kleintjes, echt knap hoor.
Toen was het pauze, nou.... en wat kunnen die kinderen dan hard rennen en vooral hard schreeuwen en gillen. Om doof van te worden. Ik kreeg een beetje water en er waren snacks gebakken! (die ik wederom niet kon weigeren) Gelukkig kan ik best goed tegen het eten hier!
Na de pauze gingen we nog weer zingen, allemaal leerzame liedjes waarin ze tellen en veel bewegingen maken om dingen aan te duiden, zoals mond en ogen ed. Om 10 uur mochten ze naar huis! Nadat ze de juf, de juf van de andere klas, een toevallig op school zijnde vader en mij een handje hadden gegeven..En ik kon ook gaan, dacht ik..
Ik werd nog even naar het kantoor van de Bu Rosa (de directrice) gebracht. Daar stond de hele tafel vol met eten! Ik had net gegeten!! Nog maar een pasteitje.. Toen werd ik voorgesteld aan Betty en Diana, 2 meisjes van ongeveer mijn leeftijd. Ze spreken voor hier erg goed engels en Betty vertelde dat een vriendin van haar in Wageningen studeert. Zelf wil ze ook graag naar Nederland om te gaan studeren. En de vraag of ik haar kon helpen om uit te zoeken of dat kan en hoe dat allemaal werkt! Lijkt me erg leuk! Verder willen deze meiden graag Nederlands leren (en ik graag Indonesisch) dus we kunnen elkaar wel helpen denk ik. Ook willen ze graag een keer samen iets leuks doen en naar Hugo's, het cafe hier!
Ik heb weer een hoop visitekaartjes uitgedeeld, en net toen ik daar mee bezig was kwam Agung weer de hoek om (de leraar godsdienst) en natuurlijk moest hij ook en kaartje. Echt grappig, hij is altijd in de buurt als ik er ben!
Na het hele afscheidsritueel op school te hebben doorlopen, dat wil zeggen iedereen een handje geven, kon ik weg. Ik ben naar Fatima gegaan. Pipiet had met haar geregeld dat zij voor mij een becak zou regelen terug naar huis. Pipiet is erg bang (waarschijnlijk terecht) dat ik erg afgezet wordt als ik het zelf regel omdat mensen hier denken dat ik een tourist ben. Dit wordt wel minder, want mensen beginnen me te herkennen. Ook tijdens mijn wandeling naar het internetcafe, bijna elke dag, kom ik dezelfde mensen tegen en die groeten allemaal!
Even geen foto's deze keer, zal de volgende keer weer foto's maken!
Tot gauw!