melk!!

Hallo allemaal,
gister zijn we naar het winkelcentrum gegaan en hebben 200 melkjes en 200 koekjes gekocht. Vanochtend om 9 uur zou het beginnen. Toen wij eraan kwamen stonden er al wel 100 moeders met kinderen te wachten. De kindertjes werden er gewogen, ingeent en kregen druppeltjes. Dit alles werd ook bijgehouden in verschillende administraties(schriften en mappen).
Wij kwamen met de melk en de koekjes! Als ze het hele rijtje van handelingen doorlopen hadden konden ze bij ons langs, maar omdat het in een kleine ruimte allemaal gebeurde liep dat niet helemaal goed. Lekker chaotisch! Na een paar melkjes en koekjes uitdelen werd gevraagd of ik kon helpen wegen. En bij wegen denken wij aan een weegschaal waar je je kind op legt en dat er dan elektronisch wordt weergegeven hoeveel je kind weegt. Nou, dat gaat hier nog iets anders. Een weegschaal met gewichten, waar je met de gewichten moet schuiven totdat het horizontaal hangt. Dan het gewicht aflezen... (zo zal het eerder in NL ook weg geweest zijn, maar voor mijn tijd dan..)
Nou, dat was even wennen maar het ging prima. Zo kon ik ook mooi even oefenen met de cijfertjes in het Indonesisch. Het was ook erg leuk om te zien hoe al die kindertjes reageerden op een blanke vrouw. Sommige waren erg nieuwsgierig, anderen een beetje bang. (waren kindertjes die nog erg jong waren, denk max 2 jaar)
Op een gegeven moment vroeg Pipiet mij of ook melk en koekjes wilde uitdelen aan de kindertjes van de islamitische school. Ja, natuurlijk! Maar moet ik daar dan naartoe?? Nee zei Pipiet, kom maar mee.. Toen ik buiten kwam stonden ze voor de deur, te wachten op melk en koekjes. Eerst gaven ze me allemaal een handje. En dat doen ze op een bijzondere manier. Ze geven je een handje en vervolgens doen ze je hand tegen hun gezicht. Heel liefjes... Maar ook zij kregen allemaal wat en alle kindetjes knoeiden lekker met de koekjes want er zat een laagje chocola op en dat gaat lekker glibberen met die warmte.
En de prikjes, tja, weer van die dikke naalden. Niet zo heel erg, maar wel veel dikker dan in Nederland. En die kinderen kunnen brullen... En gieren en krijsen, schoppen en slaan, en daar staan dan nog 10 kindertjes achter te wachten totdat ze aan de beurt zijn. Toch zijn er ook hele flinke kindertjes bij hoor, die geven geen kick als ze een prikje krijgen.
Ook krijgen de kindertjes druppeltjes in hun mond, dat is tegen polio. En ze krijgen 2 pilletjes mee naar huis, heb niet kunnen achterhalen waar die voor zijn. Verder is er voor elk gezin een zakje, met wat fruit erin.
Al met al een hele bijzondere ervaring, die ik niet zo goed kan omschrijven. De foto's zullen het zeker verduidelijken!
En morgen gaan we als het goed is naar Surabaya, Paul moet zijn paspoort ophalen bij het consulaat en wij gaan waarschijnlijk mee! Moeten we al om 4 uur weg ('s nachts) anders staat het verkeer vast. Ook zijn er wegen afgesloten waardoor we om moeten rijden.. Ik ben benieuwd hoe het gaat worden!
Tot de volgende keer!!