Bethel Tabernakel gereja

Hallo, weer een verhaal! Gister moest ik om 5 uur weer bij de kerk zijn. Ik zou samen met Erna gaan, maar helaas was ze er niet. Later begreep ik waarom.. Maar het was weer leuk, er werd gezongen en ik kon meezingen. Ook was er weer een soort preek maar dit keer van een man, en die kwam me al bekend voor... De preek ging volgens mij een beetje over koetjes en kalfjes en omdat ik niet niet kon verstaan probeerde hij het in het engels te vertalen. Hij zei niet echt veel zinnigs.. Ook vertelde hij steeds dingen over mij en hoe dingen in Nederland gaan. Hij zei dat mensen in de kerk maar hun best moesten doen om met een Nederlander te trouwen ed.. Beetje rare preek dus, maar goed, Yusak was er wel. Hij wilde graag alles weten over de stichting en wat ik hier kom doen. Samen met nog 3 anderen hebben we gezellig zitten kletsen. Zag ik in mijn ooghoek weer die vervelende broer van Erna aankomen, bah! Die gozer wist natuurlijk van Erna dat ik in de kerk was en kwam even een praatje met me maken. Ik ben eerst rustig verder gegaan met mijn gesprek met de leuke mensen, en we hebben telefoonnummers uitgewisseld. Woensdag ben ik ook weer uitgenodigd bij een soort bijeenkomst voor jongeren, via de kerk. De kerk hier is een makkelijke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Verder zijn hier niet echt ontmoetingsplekken voor jongeren, cafe's zoals ik Nederland zijn hier niet echt..
Maar goed, na ons gesprek stond die broer van Erna nog op me te wachten want hij wou me iets vertellen. Hij kent een aantal kindertjes die vlak bij de Bromo wonen en die kunnen wegens geldgebrek niet naar school en of wij dat konden regelen. Hahaha, alsof het geld bij ons in de tuin groeit.. Ik heb hem maar even uitgelegd hoe wij werken, en dat ons gebied eigenlijk alleen sukun is. Tja, we zijn een hele kleine stichting en kunnen niet heel indonesie helpen. En als ie meer wilde weten dat ie wel naar ons kantoor kan komen, als we open zijn. (waarschijnlijk volgende week al!!)
Ik werd op de brommer weer naar huis gebracht!
Vanochtend was ik uitgenodigd om de zondagsschool bij te wonen, ook weer door Erna. Vorige week had ze me ook al gevraagd, maar toen ben ik niet gegaan. Dus nu toch maar, de brommer stond om kwart over acht alweer voor! Toen ik in de kerk kwam waren er al veeel kinderen, zo'n 50 denk ik!Even later kwam erna binnen met haar man en kind, en toen herkende ik haar man weer, dat was die kwakzalfdominee die gister de preek hield! Nou ja, aardig is hij wel en hij zal het vast allemaal goed bedoelen. De zondasschool begon met zingen. Alle kindertjes kennen deze liedjes en de bijbehorende dansjes. Bij elk liedje moesten er een aantal kinderen naar voren komen om te zingen, dit vinden ze helemaal niet meer eng, het is voor de kinderen heel gewoon om voor een grote groep iets te doen! Na het zingen gingen de kinderen uit elkaar in groepen, gemaakt naar leeftijd. Erna haar kindje hoort bij de jongsten en we zijn daar maar bij gaan zitten. De juf vertelde een verhaal over superman, die blank is. En dat Jezus ook blank is, maar toch de bruine kindertjes ook liefheeft. Mooi verhaaltje!
Na de zondagschool, wat maar 40 minuten duurde werd ik uitgenodigd om met Erna mee te gaan naar de pasar Minggu, de zondagmarkt. Wist ik veel dat dat best ver rijden was. Ik dacht dat het gewoon in Sukun was, maar het was bij het stadion van Arema, de voetbalclub van Malang!Het was echt een uitje voor hun.Ik vond het ook leuk, bijzonder om te zien hoeveel eten er verkocht wordt... Mensen eten hier echt veel en de hele dag door!
Na de pasar Minggu gingen we naar sena putri, een grote speeltuin met zwembad voor kinderen.(veel foto's hiervan, krijgen jullie een idee over wie ik het de hele tijd heb)
Erg leuk en de kleine Christoff heeft genoten. Is wel een bijzonder kind trouwens, als ie zijn zin niet krijgt slaat hij zijn moeder en trekt haar bril van haar hoofd. (ik zou dat niet laten gebeuren, maar hier lachen ze erom!)Het schijnt dat alle kinderen zo tegen hun ouders doen en dat ze daarvoor niet gestraft worden, raar!
Na anderhalf uur in de speeltuin gingen we weer terug. Echt een leuke ochtend gehad!
Nog even een anekdote, beetje flauw maar nog de net de moeite van het vertellen waard: Na de dienst stonden we nog wat te kletsen vanochtend over van alles en nog wat. Opeens vroeg Erna aan mij: do you love dog(s)? Ik antwoordde natuurlijk ja! En vertelde snel even dat we thuis ook een hond hebben. Maar dat hoorde ze niet en kwam met een pakketje aan. Mocht ik wel hebben, lekker eten! Hondevlees!! Gelukkig kon ik uitleggen dat we dat in Nederland niet eten en mocht ik bedanken!