afscheid

Lieve allemaal,
ik ben weer thuis en ik zal jullie nog het een en ander vertellen over mijn laatste week!
Vorige week donderdag heb ik afscheid genomen van onze vaste groep Suvono-kindertjes. Ze kwamen allemaal bij ons thuis en kregen te eten en te drinken. De oudste, Lita, had een gedicht voor me geschreven en dat heeft ze voorgedragen. Verder hadden de kindertjes een liedje ingestudeerd, onder leiding van Fatima, en dat hebben ze gezongen. Echt super lief!! Verder kreeg ik van alle kinderen een cadeautje! Ongelofelijk dat dat kan, ze hebben eigenlijk helemaal geen geld en toch nemen ze iets voor je mee! Maar ik kwam weer op dezelfde conclusie als altijd, afscheid nemen is vreselijk!
Verder was er die dag ook een journalist van de Malang Post, de krant van Malang, te vergelijken met Dagbald van het Noorden! Die heeft me geinterviewd en in samenwerking met Pim hebben we alles verteld over mijn werk en mijn projecten en mijn leven in Malang!Echt niets dan lof! En het stuk stond de volgende dag al in de krant, met ook nog eens een prachtige foto van mij met alle kindertjes!
De laatste dagen heb ik ontzettend rustig aan gedaan, want ik wou uitgerust naar huis! Hisyam is nog naar zijn ouders en zijn broer geweest, want zijn vader had een speciaal cadeau voor mijn vader. En ik kon dus niet mee, want het is echt superver vam Malang en de kans dat er iets zou gebeuren was nu te riskant!
Dus die laiverd maar alleen. Gelukkig is alles goed gegaan en konden ze wel begrijpen dat ik niet mee was. Gelukkig had ik ook nog een heel mooie brief geschreven aan zijn ouders met tranen en tuiten enzo.. Maar al met al is dat goed afgesloten en mag (moet zelfs) terug komen!
Zondag was het dan zover, na bijna alle Nederlandse spullen weggegeven te hebben omdat dat niet meer in mijn tas paste. Om elf ur kwam de travel en moest ik gaan. Met Pipiet, een vriendin van haar en Mayla. Een vreselijk moment, met Hisyam, de buren, Pim, Pansje en de moeder van Pipiet. Echt, zoiets doet echt pijn!!!
Maar eenmaal in de travel moet je je gedachten weer richten op andere dingen en moet je verder. Op naar het vliegveld !!!
Nou eenmaal daar aangekomen begonnen de geintjes direct al. Er kwamen twee oude mensen op me af, het leken Indonesiers maar waren Indo's. Ze vroegen:'gaat u naar Holland?'Ja, Oh wilt u dan een beetje om onze kennis denken? Hij is al 84 en is een beetje vergeetachtig. Hij kan al die gates enzo niet vinden en raakt dan een beetje in paniek op die grote vliegvelden.. Ok, ja je kan zo'n mannetje toch niet aan zijn lot overlaten...
Nou en daar zat ik dan met mijn nieuwe vriend van 84. Hij was echt heel aardig en een beetje eigenwijs. Maar goed.
3,5 uur voordat het vliegtuig zou vertrekken wou hij al inchecken, nou ok dan.. En dan zit je dus in zo'n hal te wachten waar helemaal niks is... maar hij hield me wel bezig. Hij vroeg om de 2 minuten waar al die kaarten ook al weer voor waren en waar zijn paspoort was enz.. Na een tijdje zijn we naar boven gegaan en mochten we door de douane enzo. Daar konden we nog wat gaan drinken bij een cafeetje. Heel leuk met zijn tweetjes, net of ik met een opa op reis was!
In het vliegtuig had ik ook een hele leuke ervaring. Ik zat naast een mevrouw, ze was heel aardig. Ze begon direct te kletsen over waar je vandaan koms, waar je naar toe gaat enzo. Maar ze was zo verkouden, ze kon bijna geen adem halen en ik heb haar maar mijn neusspray aangeboden. Ze voelde zich direct beter. Omdat ik een beetje buikpijn had, kreeg ik van haar een klein flesje met olie, dat helpt tegen buikpijn. Echt heel lief!Ze nodigde me uit om bij haar langs te komen, ik kreeg een adres en telefoonnummers zodat ik de volgende keer kan bellen en dan haalt haar man me op van het vliegveld!
Eenmaal in Kuala Lumpur aangekomen gingen we snel naar de aangegeven gate. Helaas was die veranderd en moesten we weer ergens anders naar toe.. Dikke pech kwamen we achter, het vliegtuig was stuk en onze vlucht werd 9 uur vertraagd... Tja en daar stond ik dan met dat oude mannetje. Hij had geen idee wat er aan de hand was en al helemaal niet wat ie nu moest doen. Gelukkig regelde Malaisia airlines een hotel voor ons.(maar wel formulieren invullen voor een visum, omdat we het land ingingen, een heel gedoe met de oude meneer)
We moesten een uur in de bus om bij het hotel te komen, daar duurde het nog een half uur voordat we ingecheckt waren en om half twee waren het mannetje en ik op een kamer. Echt heel grappig toen ze hem vroegen :1 kamer?? Ja zei hij, zonder mij te vragen.. Maar goed, er waren 2 bedden dus ok. Op de kamer kon ik mijn ouders bellen om te zeggen dat ze niet te hoefden haasten, maar 8 uur later konden komen. En het mannetje wilde zijn dochter bellen, maar die had alleen maar een mobieltje. Dat wilde dus niet. Hij was ten einde raad.. Dus ik heb mijn moeder weer gebeld, het telefoonnummer van zijn dochter doorgegeven en mijn moeder heeft zijn dochter gebeld. Alles geregeld..
Na 2 uur zouden we wakker gebeld worden, dus ik besloot maar tv te gaan kijken ipv slapen. CNN gekeken en meer dan een half uur onder een heerlijke douche gestaan. (dat had ik in 5 maanden niet gehad, zo'n heerlijke douche) En toen ben ik per ongeluk toch nog eventjes in slaap gevallen... Om 4 uur werden we wakker gebeld en moesten we ontbijten, om 5 uur moesten we weer in de bus! Naar het vliegveld, weer door de douane met alle handbagage.. En inchecken, in het vliegtuig en.. nog niet vertrekken...
Er misten namelijk 6 passagiers. De piloot vertelde dat we nog even zouden wachten, maar de bagage zou niet uit het vliegtuig worden gehaald, want dat zou nog veel langer duren. Na een half uur vertelde hij dat "in verband met veiligheidsreden" toch de bagage uit het vliegtuig zou worden gezocht. Nou ja, beter zonder bommen vliegen dan met!
Uiteindelijk vertrokken we. En omdat er een aantal plaatsen vrij waren, waren wij van plaats veranderd. Het mannetje op de eerste rij met veel ruimte en ik op een stoel vlak bij het raam, met ook meer ruimte. Was ik wel even 12 uur van het mannetje verwijderd, maar dat vond ik niet zo erg.. Na een paar uurtjes kwam hij me een zakje pinda's brengen, heel lief van hem!
De vlucht ging best wel snel voor mijn gevoel, ik heb een paar keer een uurtje geslapen! En dan weer eten, dan weer drinken of een hapje. En alle afleveringen van Grey's anatomy gekeken!!
Toen we in Nederland landen had ik net een leuk gesprek met mijn buurjongen. Hij woonde in Australie, maar kwam oorspronkelijk uit Ierland. Ook telefoonnummers uitgewisseld, je weet nooit wanneer het van pas komt!
Toen uit het vliegtuig, door de douane, een half uurtje op de bagage wachten en dan....
Mijn ouders en Harro en Linda stonden me op te wachten! Heerlijk om elkaar weer te zien! En lekker weer bijkletsen en genieten van het thuiskomen!

Lieve allemaal, dit was het laatste bericht over Indonesie. Over een paar dagen ga ik een album bestellen, dus dan komen jullie reacties er nog in!
Bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties.
Liefs Laura